Ekkert lát er á hryllingnum á Gasa og þjóðarleiðtogar heims kreista bara aftur augun og vona að brjálæðið taki senn enda – þögn þeirra er ærandi og aðgerðarleysi þeirra hin mesta smán.
Hér er um skipulagða útrýmingu að ræða – ískalt miskunarleysi sem varla hefur sést síðan indíánum var slátrað á bernskudögum Bandaríkjanna eða þegar Nasistar voru að samla saman „óæskilegu“ fólki í gasklefana.
Á Rússland voru settar hömlur eftir innrás þeirra í Úkraínu eins og viðskiptaþvingannir og þeim meinuð þátttaka í alþjóðlegum viðburðum á sviði íþrótta og lista. Allt annað er upp á teningnum hvað varðar Ísrael þó helst virðist sem þeirri þjóð sé stjórnað af öllum árum andskotans sem gert hafa konur og börn að sínum helstu skotmörkum. Hræsnin og tvískinnungurinn er æpandi – það er greinilega ekki sama hverjir úthella blóðinu.
Aðeins ein þjóð hefur stigið fram opinberlega og óskað eftir samtali um þátttöku Ísrael í Evrópusöngvakeppninni – það er Spánn – sannarlega lofsvert – húrra fyrir Spáni !
Heimurinn virðist stjórnlaus – einn valdamesti maður heims er risastórt egó með rörsýn og í kringum hann tipla svo þjóðarleiðtogar vesturlanda á tánum af ótta við að styggja hann – enda hans helstu stjórntæki valdníðsla og kúgun.
Ameríka will be great again er slagorð Bandaríkjaforseta – sem segir okkur að það sé nú stórveldi á fallandi fæti – stórveldi sem vart hefði staðið af sér álíka viðskiptaþvinganir og Rússland hefur búið við síðustu misseri. Við getum því gengið út frá því sem vísu að frjálshyggjan er ekki töfralausnin sem framtíðin skal byggð á.
Frjálshyggjan gengur út á frelsi fárra til athafna á kostnað hinna – hún grefur undan velferðarkerfum samfélaga og þá um leið öryggi þeirra sem þau byggja – hún skerðir frelsi manna og réttindi en upphefur forréttindahópa yfir þá siðferðisramma sem öðrum er gert að halda sig innan. Frjálshyggjan miðar allt við auðvaldið efst í píramídanum sem þýðir að þyngri byrðar leggjast í vaxandi mæli á þá sem neðar eru – það getur bara endað á einn veg – með hruni – þá eru skuldir auðvaldsins færðar yfir á almenning.
Auðvaldið einkavæðir gróðann og kemur honum fyrir á öruggum stað – arfleiðir almenning og ríkissjóði af tapinu og svo byrjar það upp á nýtt – það kemur eins og frelsandi engill inn í samfélög í sárum með nýþvegna peninga úr skattaskjólum – kannski sem „erlendir fjárfestar“ til að lyfta upp atvinnulífinu með sínum skilyrðum – í framhaldinu yfirtekur það réttkjörin völd – kannski með „gjöfum“ í einhverjum tilfellum og þá komið með fullt frelsi til athafna – með klækjabrögðum og blekkingum gerir það sig svo ómissandi.
Það er ekki nema lítill hluti jarðarbúa sem eru hlynntir nýfrjálshyggjunni – langflestir vilja feta hinn gullna meðalveg hófhyggju – kjósa virkt lýðræði sem tryggir réttindi og frelsi almennings og kjör fyrir alla sem bjóða upp á mannsæmandi líf – en við vitum að þannig er hlutunum ekki háttað í dag því þjóðkjörnir fulltrúar lýðræðisríkja hafa ekki staðið sína plikt – það hefur alls staðar fjara undan lýðræðinu í takt við vaxandi íhlutun auðvaldsins í pólutíkinni.
Misskiptingin í heiminum er mikil og vaxandi og bilið milli auðs og örbirgðar breikkar stöðugt – milljónir manna um heim allan eru heimilislausir á hrakningi undan stríðsátökum og eða pólutískum ofsóknum og heilu þjóðirnar á vonarvöl sökum hungurs og vosbúðar. Við erum að mestu hætt að fá fréttir af þessari skelfilegu eymd – kannski vegna þess að ástandið er orðið gjörsamlega óviðráðanlegt og beinlínis vitnisburður um vanæfni og ráðaleysi þjóðarleiðtoga um heim allan.
Svona ætti þetta ekki að þurfa ef vera ef þeir óseðjandi myndu sætta sig við eitthvað minna. Það er til nóg handa öllum – en málið er að víða í heiminum er miklu magni af ferskmeti keyrt beint á haugana – þannig er búin til skortur sem eykur eftirspurn – eftirspurnin hækkar verð og miðlarar fá þá meira fyrir minna og spara að auki flutningskostnað. Þarna er auðvaldið að vinna eftir frumskógarlögmálinu – það er ekkert að gera sér neinar rellur út af sveltandi fólki. Þetta er bara lítið dæmi sem veitir innsýn í hugsunarhátt þeirra sem sjá ekkert athugavert við að gera sér mat úr eymd annarra. Það virðast ekki vera til nein lög sem ná yfir svona framferði.
Þetta er bara lenskan segja sumir – vissulega eru óvönduð vinnubrögð lenska hjá ákveðnum hópi fólks – en það á ekki að komast upp með að normalísera óheiðarleikann.
Auglýsingarnar frá SFS sem um þessar mundir rúlla á RUV eru gott dæmi um blekkingar þar sem verið er að spila á þekkingarleysi.
Það myndi varpa nýju ljósi á málið sem um ræðir ef til dæmis bæjarfulltrúar á Ísafirði myndu taka að sér að rölta um bæinn sinn í viðlíka auglýsingu og kynna fyrir landsmönnum veruleikann fyrr og nú. Þegar búið væri að upplýsa um staðreyndir þá væri hægt að taka samtalið og rökræða – ákveða svo í framhaldi hvað myndi best þjóna hagsmunum þjóðarinnar í heild sinni – með heiðarleika og sanngirni að leiðarljósi.
Bæjarstjórn Ísafjarðar hefur hins vegar opinberlega tekið afstöðu með stórútgerðinni – það gerði bæjarstjórn Ísafjarðar einnig þegar Guðbjörginni var siglt til Akureyrar forðum daga.
Það gerist allt oft á Íslandi að hagsmunum heildarinnar er fórnað fyrir hagsmuni fárra – slík tækifærismennska getur aðeins skrifast á kjörna fulltrúa bæjar og sveitarstjórna sem og Alþingis – sem virðast seint ætla að skilja þá ábyrgð sem felst í því að vera í forsvari þjóðarhagsmuna. Það hefur alla tíð verið vandamál hér á landi hversu fúsir embættis og ráðamenn eru til að halla sér að höfðingjunum – tryggja þannig sjálfum sér lygnan sjó að sigla á inn í framtíðina – án þess að láta samviskuna trufla sig á nokkurn hátt.
Við lifum nú á tímum óvissu og glundroða sem má rekja til langtíma blekkingastjórnunar – á slíkri tækifærismennsku verður aldrei hægt að tryggja stöðuleika og festu því í heimi blekkinga er „sannleikurinn“ svo breytilegur frá degi til dags. Íslendingar þekkja vel óstöðuleikann og sveiflurnar í hagkerfinu – þess vegna er nánast ómögulegt fyrir þá að gera framtíðarplön – þeir treysta bara á að hlutirnir reddist einhvern vegin. En óvissan grefur um sig í sálinni – hún er eins og boðflenna – gleði og friðarspillir.
Það hefur tekið áratugi að afla þeirra réttinda sem þykja sjálfsögð í dag – réttindinda sem eiga að standa vörð um hagsmuni almennings og minnihlutahópa. Það mun taka öllu styttri tíma að afnema þessi réttindi – Bandaríkjaforseti minnti okkur óþægilega á það á dögunum með tilraunum sínum til að hafa áhrif á réttindamál hér á landi.
Bernie Sanders segir að ólígarkar muni ráðast gegn verkalýðnum og helst að skilja að hann óttist uppreisn sem þá hæglega gæti þróast út í borgarastyrjöld – Trump hefur líka verið duglegur við að sá fræjum sem fallið hafa í grýttann jarðveg heima fyrir og að heiman.
Peningar eru vissulega sterkt afl en reiði getur sameinað ekki síður en sundrað.
Það fer ekkert á milli mála með hvaða „stétt“ einn valdamesti maður heims stendur svo það er full ástæða til að óttast alræði auðvaldsins á heimsvísu – faraldurinn blés því byr í seglin – það gera yfirstandandi stríðsátök einnig – upplausn og glundroði eru ær og kýr auðvaldsins – þess vegna er svo erfitt að koma á varanlegum friði.
Það stoðar víst ekki að einblína alltaf á það versta mögulega – það er líka nauðsynlegt að grípa gleðigæsina þegar hún gefst og það er sannarlega von mín að sem flestum takist að fanga hana um páskana. Þegar fjölskyldur og vinir koma saman þá gefst tækifæri til að veita og þiggja á markaðstogri kærleikans – gæskan og kærleikurinn gefa gott í hjartað – í félagi leggja þau svo alltaf eitthvað til á vogaskálar réttlætis og friðar – það er nærandi fyrir sálina.
Þegar ferðast er til fagnaðar skal aðgát höfð – það er gott að hafa í huga á ferðalögum ekki síst þegar enn er allra veðra von á fjallvegum landsins.
Sjálfsagt eru þeir sem hyggja á lengri ferðir enn á nagladekkjum þó lögbundinn tími þeirra sé um það bil að renna út – það verðu að líkindum horft fram hjá því á landsbyggðinni fram yfir páska – en vissara að huga að skiptum fljótlega eftir það því sektin var fyrir tveimur árum 18.000 kr á dekk – ég veit allt um það. Ég fór því og ræddi við lögregluna áður en ég pantaði tíma í umfelgun því ég ákvað fyrir nokkrum dögum að vera forsjál og láta skipta um tímareim í bílnum þó ekkert væri sem benti til að hún væri að gefa sig – það var því óvíst að ég fengi tíma strax – sem varð raunin því ég fékk ekki tíma fyrr en 5. maí – svo nú er bara að krossa fingur og vona að ég sleppi við sekt því ég þarf að punga út 140.000 kr fyrir tímareimaskipti og umfelgun þó ég eigi fyrir dekkjaganginn. Við hljótum öll að vera þakklát fyrir að bílar skuli ekki settir saman á íslenskum bifreiðaverkstæðum – því mér skilst að klukkutíminn kosti þar nálægt 20.000 kr.
Gleðilega páska og njótið samveru í faðmi fjölskyldu og vina þið sem eigið þess kost.
Lifið heil !
Vilhelmína H. Guðmundsdóttir
Lífsreyndur eldri borgari.
