Á laugardaginn er komið að árlegum stórviðburði í ísfirsku menningarlífi. Bókmenntavakan Opin bók hefur verið haldin í Edinborgarhúsinu í fjölda ára en þangað koma rithöfundar sem eru að setja sig í gírinn fyrir jólabókaflóðið og lesa úr verkum sínum. Dagskráin hefst kl. 16 og að vanda verður boðið upp á kaffi og smákökur undir lestrinum.
Þeir höfundar sem koma fram að þessu sinni eru:
Vilborg Davíðsdóttir, sem les úr bókinni Blóðug jörð sem er þriðja bók hennar um landnámskonuna Auði djúpúðgu.
Adolf Smári Unnarsson sem les úr fyrstu skáldsögu sinni, Um lífsspeki Abba og Tolteka (eða líf mitt sem Olof Palme).
Kristín Eiríksdóttir sem upp úr bókinni Elín, ýmislegt, en bókin kemur út á allra næstu dögum .
Ómar Valgeir Jónsson les upp úr sögunni Vitavörðurinn sem fjallar um atburði á Galtavita.
Þórarinn Leifsson les upp úr bókinni Kaldakol.
———————————————–
Um lífsspeki Abba og Tolteka (eða líf mitt sem Olof Palme) er fyrsta skáldsaga hins 24 ára gamla höfundar, Adolfs Smára, sem er orðheppinn og naskur.
Hér er sagt frá Reykjavík dagsins í dag og tímalausum vangaveltum um lífið og tilveruna. „Það var einhvers staðar nálægt Núðluskálinni, á meðan hún talaði um ómstríð tónbil Jóns Leifs, að ég tók eftir litlu kúlunni á nefi hennar, hún var með Baskanef. Hugsunin hvarf þó jafnfljótt og hún fæddist þegar ég tók eftir tönnum hennar en þær voru alveg hræðilega skakkar, það var einsog hver þeirra ætti sér sjálfstætt líf, líkt og þær væru algerlega ósammála um hvaða stefnu ætti að taka. Ég hafði aldrei áður séð svona heillandi tanngarð, svona fallega óskipulagðan, svona útumallt.“
———————————————–
Blóðug jörð eftir Vilborgu Davíðsdóttur
Vilborg Davíðsdóttir lýkur hér þríleiknum um konuna sem á engan sinn líka í landnámssögu Íslands með sjálfstæðri sögu um siglinguna yfir hafið. Fyrri bækurnar tvær, Auður og Vígroði, hlutu fádæmagóðar viðtökur lesenda og gagnrýnenda og var sú fyrri tilnefnd til Íslensku bókmenntaverðlaunanna.
Árið er 883. Veldi norrænna manna á Bretlandseyjum riðar til falls eftir dauða Ólafs hvíta Dyflinnarkonungs og Þorsteinn rauður berst við að halda velli á Katanesi þar sem innfæddir gerast æ herskárri. Lífið er hverfult og enginn veit Urðar hug. Á augabragði stendur Auður Ketilsdóttir ein uppi, umkringd óvinum, ábyrg fyrir lífi ungra sonarbarna. Stefnan er tekin til eylandsins á enda veraldar þar sem ár og vötn eru sögð iða af fiski, jökulhettur ber við himin og sjálf jörðin spýr eldi. Á suðurströnd Íslands hafa þrælar gert uppreisn og goldið grimmilega fyrir. Nýja landið er vígt blóði. Einn kemst lífs úr þeim hildarleik: maður sem á harma að hefna á ætt Dyflinnarkonungs.
———————————————–
Kaldakol eftir Þórarinn Leifsson
Katla Rán sinnir metnaðarlausu starfi á auglýsingastofu þegar gamall félagi hringir og býður henni vinnu fyrir svimandi laun. Fyrir dyrum stendur stærsta Íslandskynning allra tíma á Tempelhof-flugvelli í Berlín. Nokkrum dögum síðar búa almannavarnir sig undir að rýma landið. Kaldakol er gráglettinn frásögn af örlögum smáþjóðar á hjara veraldar. Þórarinn Leifsson er þekktur fyrir hugmyndaríkar bækur sem komið hafa út á
ýmsum tungumálum en einnig húmoríska pistla úr Stundinni sem varpa oftar en ekki skörpu ljósi á land og þjóð.
———————————————–
Elín, ýmislegt eftir Kristínu Eiríksdóttur
Elín býr til leikmuni og gervi fyrir kvikmyndir og leikhús og þó hún sé komin yfir sjötugt lifir hún enn fyrir vinnuna. Hún býr ein og veit ekki af fortíðinni sem leynist í kössum úti í bæ. Dag einn birtast þeir á stofugólfinu hennar. Þegar Elín fer að vinna við sýningu á nýju leikriti eftir unga vonarstjörnu, Ellen Álfsdóttur, vitjar fortíðin hennar á ný. Leiðir þeirra tveggja hafa áður legið saman við hræðilegar kringumstæður, þó að önnur muni ekki eftir því og hin sé í þann veginn að gleyma því. Elín, ýmislegt er margslungin og listavel ofin saga um mæður og dætur, ofbeldi og áföll, vald og gleymsku. Kristín Eiríksdóttir hefur áður sýnt, í Doris deyr og Hvítfeld, hversu slyng hún er að flétta magnaðar sögur sem grípa lesandann föstum tökum og sitja lengi í honum eftir lesturinn.
Kristín Eiríksdóttir er fædd í Reykjavík árið 1981. Hún lauk B.A. prófi frá myndlistardeild Listaháskóla Íslands árið 2005. Fyrsta ljóðabók Kristínar, Kjötbærinn, kom út árið 2004. Áður höfðu ljóð hennar birst í tímaritum og dagblöðum. Á eftir fylgdu svo ljóðabækurnar Húðlit Auðnin árið 2006 og Annarskonar sæla árið 2008. Árið 2010 kom út smásagnasafnið Doris deyr og haustið 2012 sendi hún frá sér sína fyrstu skáldsögu, Hvítfeld – fjölskyldusaga. Hún hefur einnig skrifað tvö leikrit: Karma fyrir fugla ásamt Kari Ósk Grétudóttur ( 2013) og Skríddu (2013). Auk þess að sinna ritstörfum og þýðingum hefur Kristín tekið þátt í samsýningum og sett upp gjörninga í samstarfi við Ingibjörgu Magnadóttur, bæði hér heima og erlendis. Sögur hennar og ljóð hafa verið þýdd yfir á dönsku, þýsku og ensku.
———————————————–
Vitavörðurinn eftir Valgeir Ómar Jónsson
Laust eftir miðnætti aðfaranótt 9. júní 1941 stóðu fjórir alvopnaðir breskir hermenn við vitavarðarhúsið á Galtarvita. Erindi þeirra var að handtaka vitavörðinn Þorberg Þorbergsson og flytja í fangelsi í Bretlandi. Áður en þeir gætu haldið frá landi með stríðsfangann varð hann sjálfur að gera við bát hermannanna sem brotnað hafði í fjörunni. Sök vitavarðarins var að hafa skotið skjólshúsi yfir þýskan flóttamann. Ferðin til Bretlands var fyrsta utanför Þorbergs og honum minnisstæð. Í bókinni rekur Valgeir Ómar Jónsson sonarsonur Þorbergs sögu afa síns og samferðamanna hans og framvindu þessa sérstæða máls. Vitavörðurinn er lifandi og raunsönn frásögn af árekstrum íslenskrar gestrisni við Breska heimsveldið.
smari@bb.is
